ŁS

1999

Jak oderwałem się od ściany

Kiedyś – gdy grywałem ze Stanisławem Rumińskim – ten nazbyt często wypominał mi, że gram „przy ścianie”. W ówczesnym języku brydżowym oznaczało to, że licytuję zbyt bojaźliwie, za mało agresywnie, nie "dopycham".

Zarzut ten był wybitnie niesprawiedliwy w ustach człowieka, którego sędzia (Jacek Zieliński) wyrzucił z turnieju za otwarcie 4♠ z Wxxxx !! i który grając ze mną pobił w pewnym turnieju rekord „dopychania”:

Turniej był na impy, grało się 3 rozdania na jednym stole, i akurat na trzech pudełkach było „obie po”. Mój w każdym rozdaniu raczył „dociągnąć” do 3BA, i za każdym razem wpadliśmy bez trzech.

Trzeba jednak Rumińskiego usprawiedliwić: doświadczenie miał wówczas małe, algorytmów bilansowania nie znał i się nie uczył, i miał partnera ostrożnego, który właśnie był w trakcie nauki bilansu i układania różnych systemów punktowych.

Tak nas właśnie zapamiętał w przelocie Janusz Mikke, i te mgliste wspomnienia posłużyły mu potem do ułożenia przezabawnego „Pewnego razu...” na temat „Punktów Rumińskiego”.

	pas
1♠		pas
	1¨
	?

W końcu jednak docinki Rumińskiego na temat mojej „bojaźliwości” tak mnie rozzłościły, że postanowiłem dać mu nauczkę:

1¨ oczywiście Negatywne: 0–7 na dowolnym

Zważywszy że mam super–maximum zarówno honorowe jak i układowe – zalicytowałem wyjątkowo odważnie, bo nie 2©, ale 3© !

Dzisiaj – gdy istnieje KALINA, OSIKA i ESPRANTO – nie jest to żadna odwaga ani intuicja, lecz wynik zwykłego nudnego rachunku:

x x

A W x x x x x

D x x

x

· Mam 6 lew: 2 w honorach i 4 układowe (blotki kierowe do wyrobienia)

· Esperanto dla otwarć wynosi:
– dla "normalnego" otwarcia bądź wejścia – 2 lewy
– dla słabego otwarcia (8–12 punktów) – 3 lewy
– dla bardzo słabego otwarcia (0–7) – 4 lewy

· W powyższej sytuacji Esperanto maleje wprawdzie do 3 lew, ale zarazem wzrasta o jedną z tego powodu, że jestem w pozycji wznawiania licytacji (tj po dwóch pasach).

· Zatem: – Partner ma 4 lewy

· Z bilansu mamy więc 10 lew w Kiery mniej około pół lewy za wyraźną niemodelowość układową (na 4© powinienem mieć coś a la 0733 bądź 1822).

Po 3© doszło do sytuacji następującej:

		pas
		pas
3♠	1♠		pas	pas
		1¨
		3©
		?

Oczywiście nie spocząłem na laurach: widząc swoją znaczną defensywę przeciwko Pikom, postanowiłem agresywnie się „wyprzedać” i zalicytowałem: kontra !

Dzisiaj – gdy jest ARKONA – kontra wychodzi ze zwykłego nudnego rachunku:

· Karność kontry = 50% (P z PIUROPUSZa)

· Karność ręki = 50% (jak 75 też jest OK)

· Jest przynajmniej pół lewy nadwyżki, co pozwala sprowokować alternatywę: „albo oni leżą albo my mamy opłacalną obronę”.

Niestety – Rumiński zaszokowany moją niespodziewaną agresywnością, źle ocenił swoją kartę i mimo bardzo mizernej defensywy – spasował – czego nie omieszkałem skwitować złośliwą uwagą:

x x

A W x x x x x

D x x

x

I jak można z Tobą licytować agresywnie !

	Co nowego...	do Brydża
Nie samym brydżem człowiek żyje: do Czytaj!