ŁS 1981

Raz som bol w Košiciach...

z Pikiera 4

...na corocznym Kongresie Brydżowym organizowanym przez Športowy Bridžowy Klub w Koszycach.

Po całonocnej podróży pociągiem wychodzimy w czwartkowe południe ( 6 XI 1980 ) na miasto Koszyce odświętnie wystrojone:

63 VÝROČIE VOSR    ( Veľka Októbrová Socialistická Revolucia )

wszędzie flagi (narodowe i inne), portrety i zatrzęsienie haseł:

NECH ŽIJE KOMUNISMUS – NÁDEJ A PERSPEKTIVA ĽUDSTVA

SO SOVIETSKIM ZVÄZOM ZA ODZBROJENIE

POZDRAVAJEME 63 VÝROČIE VOSR               ZA NOVÉ VÍŤAZSTVA SOCIALIZMU

NECH ŽIJE KSSZ – DÔSIEDŃA REALIZATORKÁ ODKAZU VEĽKÉHO OKTÓBRA

i wreszcie hasło dominujące:

SO SOVIETSKIM ZVÄZOM NA VEČNE ČASY !

Po południu zaczynają się rozgrywki: dwudniowy turniej teamów (na VP) i dwudniowy turniej par (na maksy). Startuje ponad stu graczy: Słowacy, Węgrzy, Czesi i Polacy (kilkunastu).

Sędziuje dr Jänos Szentpëteri, mówiący wyłącznie po węgiersku. Jedyne słowo jakie zrozumieliśmy to „nulla”, ale na szczęście wszystko jest natychmiast powtarzane po słowacku.

Gram z moim stałym partnerem – Jerzym Zagrodzkim. Jesteśmy jedną z kilku polskich par wysłanych do Koszyc na koszt Okręgu Warszawskiego w nagrodę za znośne miejsce w Turniejach Eliminacyjnych 1980.

W tych właśnie turniejach z konieczności zainicjowaliśmy Szalone Dwa ( patrz ).

Przez cały Kongres stosujemy rzecz jasna System Słabych Otwarć Lambda  (+ Wist Kombajn) i – o dziwo – nikt nam tego nie zabrania.

Teamy zdecydowanie wygrywa świetny team węgierski KOVÁCS:

Andràs KOVÁCS (Jnr) – Miss Katalin KÁDÁR

Làszló KOVÁCS  (Snr) – dr Ferenc BARTAL.

Grają bardzo logicznie i stosują taktykę właściwą dla krótkiego dystansu minimeczu turniejowego.

 

Team nasz ( Urbańscy + Zagrodzki & Sławiński ) ma dwukrotnie przyjemność zmierzenia się z liderami. Za pierwszym razem udaje się nam wygrać 9:3 dzięki nadmiernej aktywności Andràsa Kovácsa – dwukrotnie czuje się on w obowiązku „na siłę” blokować po Silnym Pasie, co kończy się dwiema nieopłacalnym wpadkami (za 700 i 900). Za drugim razem przegrywamy jednak 3:9, i to pomimo bardzo szczęśliwego następującego rozdania:

âââ