OSIKA (3) = Obliczanie SIly KArty OSIKA 2 z PiKiera 10 OSIKA (3) = Obliczanie SIly KArty OSIKA 2 z PiKiera 10 OSIKA (3) = Obliczanie SIly KArty OSIKA 2 z PiKiera 10

ŁS 1983

OSIKA (3)

z Pikiera 11

Naszkicowany w dwóch poprzednich odcinkach Osiki zarys bilansowania jest oczywiście jedynie przybliżeniem (dostosowanym do średnich, typowych sytuacji) i jako taki obarczony jest pewnym błędem: Błąd ten można nieraz wydatnie zmniejszyć, jeśli w sytuacjach odbiegających od średniej będziemy stosować:

POPRAWKI BILANSOWE

Zagadnienie to - dość obszerne i skomplikowane – będzie tematem najbliższych odcinków Osiki. Przeanalizujemy najpierw wszystkie rodzaje oprawek, a następnie dokonamy generalnych uogólnień i spróbujemy sformułować uniwersalny algorytm bilansowania.

Honory niskie – 10 9 Honory krótkie – w singlu bądź dublu

Sposób wyliczenia obu powyższych rodzajów poprawek był pokazany w poprzednim odcinku Osiki (w Pikierze 10). Wyliczenie wszystkich możliwych poprawek tych typów pozostawiam Czytelnikowi jako pożyteczne (i niezbędne) ćwiczenie.

Lewy Szybkie (LSz)

Są to Lewy Honorowe brane w dwóch pierwszych lewach w kolorze, czyli w dwóch pierwszych tzw Okrążeniach Honorowych (zwykłe LH są liczone dla trzech okrążeń).

Wartości konfiguracji honorowych w Lewach Szybkich można obliczyć układając i rozwiązując odpowiedni układ równań honorowych. Będzie jeszcze o tym mowa, a na razie niech nam wystarczy oczywisty fakt, że im więcej jest asów i króli w naszym zestawie honorów, tym większy jest ich udział w posiadanej przez nas ilości LH.

Wysoki udział należy premiować dodając ćwierć lewy za każde 3-4 Lewy Szybkie.

Zbyt niski udział jest uwzględniani gdzie indziej – tj w tzw niemodelowości (o której będzie dalej).

Krótkość u partnera

Jeśli partner ma krótkość (renons, singleton, dubleton), to wartość naszych konfiguracyj honorowych w tym kolorze naogół się zmniejsza (najwięcej rzecz jasna przy renonsie).

Rozważmy dla przykładu dwie sytuacje:

KWx – x

KW wart jest w powyższym układzie pół lewy (kwestia trafienia palcówki), podczas gdy przy trzech blotkach u partnera wart byłby jedną lewę. W dodatku ta potencjalna lewa może okazać się przy grze w kolor zupełnie nieprzydatna, ponieważ nie będzie co na nią zrzucić.

Dxx – xx

Statystyczna wartość damy wynosi w powyższym układzie ćwierć lewy, podczas gdy „normalnie” liczymy za nią pół lewy.

Możność wykorzystania tej ćwiartki jest jednak o wiele mniejsza niż połówki w przykładzie poprzednim, ponieważ tym razem musimy zużyć aż dwa tempa rozgrywkowe.

Widzimy więc, że krótkość u partnera obniża wartość naszych honorów (w kolorze krótkości) z dwóch powodów:

1) braku kart u partnera do wystarczającej ilości zagrań

2) wyrabiania lewy na którą trzeba zrzucać kartę w innym kolorze.
Obliczenie wartości wszystkich kombinacji „honory–krótkość” pozostawiam Czytelnikowi jako pożyteczne (i niezbędne) ćwiczenie.

Krótkość u nas

Jeśli sami posiadamy krótkość (o której partner nic nie wie!), to mamy do czynienia z odwrotnością sytuacji „krótkość u partnera”.

Dusimy więc oszacować spodziewaną „ilość honorów” u partnera w tym kolorze i odjąć coś za naszą krótkość (np. ćwierć bądź pół lewy).

O globalnych poprawkach ze względu na krótkości, czyli o tzw Okrążeniach Honorowych (OH) patrz:

Okrążenia Honorowe oraz Ile Okrążenia Honorowych?

Długość w kolorze przeciwnika

Nadmierna długość w kolorze przeciwnika jest czynnikiem ujemnym, ponieważ zmniejsza potencjalną ilość LU posiadanych przez naszą stronę i zwiększa prawdopodobieństwo misfitów a także nadbitek. Natomiast krótkość w kolorze przeciwnika jest oczywiście czynnikiem dodatnim.

Ten rodzaj poprawki jest niesłychanie ważny i niestety niemal całkowicie ignorowany.

Proponuję więc (dość nieźle potwierdzone empirią) następujące wartości poprawek:

	renons = +1/2 singleton = +1/4	dubleton = 0	tripleton = –1/4 czwórka = –1/2 piątka = –1
Dwie krótkości				27 XII 2008
Jeśli mamy krótkość w dwóch longach pnika (pników), następuje kumulacja sfitowania. Należy wówczas doliczać dodatkowo (oprócz tego co za każda krótkości z osobna): 22=+ 21=+ 11=++ 20=++ 10=+++? 00=++++? Przykład: Z reką {DW10xx ADWxxx x x} otwieramy 1 kier; z lewej 2ba (na młodszych); z prawej 3 karo: Bilansujemy: 3++LH + 4+LB + 1LE + 1 (za krótkości) = 10– Można więc śmiało zalicytować 3 pik.

Sfitowanie honorowe

Jeśli partner zalicytował kolor, to należy domniemywać, że ma on w tym kolorze większe, ponadprzeciętne zgrupowanie honorów. Nasz honor w tym kolorze ma, jak się okazuje, większą wartość niż w kolorze przez partnera nielicytowanym.

A to ilustracja tego zjawiska, w wypadku gdy partner zalicytował dajmy na to piki:

	my	partner	policzymy razem	a mamy razem
Piki	xxx	KWxx	5	4
Kiery	Dxx	xxx	2	1
			7	5	błąd = + pół lewy !
przy czym dla wykorzystania tego potencjału potrzebne są aż trzy zagrania:2 pikowe 1 kierowe

Przenieśmy teraz damę do pików:

	my	partner	policzymy razem	a mamy razem
Piki	Dxx	KWxx	7	8
Kiery	xxx	xxx	0	0
			7	8	błąd = – ćwierć lewy !
	przy czym do wykorzystania tego potencjału wystarczy tylko jedno zagranie zagrania (w piki)

Widzimy więc, że dobrze ulokowana dama warta jest aż o 3 ćwiartki więcej od źle ulokowanej (plus dwa tempa rozrywkowe mniej).

Oczywiście wprowadzanie tak dużych poprawek lokalizacyjnych byłoby grubą przesadą, ponieważ rzadko kiedy mamy tak dobre rozeznanie i rzadko kiedy sytuacja jest tak klarowna.

Proponuję więc poprawki skromniejsze:

+1/4 za honor w dobrym kolorze ( licytowanym prze z partnera)
–1/4 za honor w kolorze w którym partner najprawdopodobniej nic nie ma.

Jeśli nasza ręka jest – z punktu widzenia lokalizacji honorów – w miarę przeciętna, to dokonywanie tych poprawek można pominąć, ponieważ ogólna ich suma będzie niewiele odbiegać od zera.

Dla nabrania bardziej jasnego poglądu na kwestię sfitowania honorów, Czytelnik powinien rozpisać i przeanalizować cały układ 40 równań honorowych.

obaj POPRAWKI OBOPÓLNE

3 XII 2018

Istnieją poprawki nie wynikające z ręki własnej ani z informacji o ręce partnera, ale z przebiegu licytacji przeciwników – czyli są widoczne i możliwe do wykonania przez każdego z partnerów. Powstaje więc problem – kto z pary ma taką uwzględnić?

Rozwiązanie jest łatwe:

Poprawkę obopólną wykonuje gracz który pierwszy po jej zaistnieniu licytuje (nie pasuje)

Bardzo spektakularna poprawka jest wtedy kiedy wiadomo że większość brakujących nam honorów jest tylko u jednego przeciwnika. Doświadczenie poucza że w rozgrywce daję to niemal całą lewę z niczego. Zatem:

Jeśli niemal wszystkie honory są u jednego przeciwnika, warto dodać za to nawet jedną lewę

Gdyby każdy z osobna ją wykonał, doszłoby oczywiście do przelicytowania. Dlatego zakłada się że wykonał ją ten który zalicytował pierwszy po zaistnieniu tej sytuacji, a drugi ma nawet o tym nie myśleć.

Podobna, acz mniej spektakularna, jest poprawka poniższa:

Jeśli sporo honorów jednego przeciwnika jest „pod nożem”, warto dodać za to z pół lewy

Gracz bardzo doświadczony i biegły może wykombinować jeszcze wiele najróżniejszych okoliczności kiedy licytacja przeciwników wzmacnia bądź osłabia potencjał połączonych rąk. Oczywiście powinien wyceniać te okoliczności z umiarem– najczęściej w grę wchodzi najwyżej ćwiartka lewy bądź mikron – i to za kilka okoliczności. Ważne jest w każdym razie aby nie dokonywali tego obaj!! – bo wówczas dojdzie do przelicytowania.

Zatem powtórzmy – należy to do gracza który pierwszy zalicytował.

Jeśli zalicytował, to znaczy że tego dokonał – więc niech drugi porzuci wszelkie analogiczne spekulacje.

I jeszcze jedna ważna poprawka obopólna:

Przy Esperanto dodajemy 1 lewę za oczekiwane lepsze sfitowanie.

Czemu nie dodawać za to także poza Esperanto? chociażby mniej.

Uzgodnienie

koloru przez przeciwników zwiększa szansę sfitowania rąk,

tj zwiększa, ilość lew blotkowych (LB) i przebitkowych (LP)

Za zwykłe Uzgodnienie dodaje się pół lewy. Jeśli wiadomo że jest z potężnym fitem – całą lewę.

Można wypośrodkowywać – na własną odpowiedzialność, wedle doświadczenia i intuicji.

Dotąd jej nie wprowadzałem, bo sądziłem że w sytuacjach nie podpadających pod Esperanto szansa na lepsze sfitowanie jest zbyt mała, by warto zawracać sobie nią głowę. No i że w Esperanto z natury rzeczy należy więcej ryzykować. Jednak obecnie uważam to za błędne – skoro Uzgodnienie odgrywa znaczącą rolę w Esperanto, to musi odgrywać również poza. Więc conieco należy jednak za nie doliczać.

TELIMENA

Nie samym brydżem człowiek żyje – do Czytaj!

Co nowego...

do Spisu

Angina nie jest straszna!

Rychło się o tym przekonasz, jeśli zagrasz

w WarszawskimOśrodku Brydżowym