Esperanto .......................................................

ESPERANTO albo ZASPA

ŁS IX 2018

Wcześniejszy opis jest pod Esperanto wcześniejsze (ŁS 1983, Pikier 11)

Aby zrobić bilans połączonych rąk, trzeba wiedzieć – ile lew ma partner

Jeśli coś zalicytował – nie ma problemu. Najczęściej nasze odzywki celują do jego siły średniej – najczęściej, bo bywają odstępstwa o pół, względnie o całą lewę – co wychwytuje tzw siłowość odzywek, opisana pod REKSIO.

Co jednak robić, jeśli partner nie miał dotąd głosu bądź pasował? czyli ma siłę od 0 do ... ?

Trzeba ileśtam założyć! Rzecz jasna nie 0 – bo tak mało to u partnera niemal nigdy się nie zdarzy.

Trzeba więc przyjmować coś innego – na statystykę.

Oto rozwiązanie (powstałe w latach 1982-83) nazywające się:

ESPERANTO

(nadzieja)

względnie:

ZASADA
SPODZIEWANYCH
ATRYBUTÓW

angielskie:

NORMALLY
EXPECTED
STRENGTH

Dokładniejsze wyjaśnienie sensu Esperanto jest pod uzasadnienie – kto ma ochotę, niech już teraz przeczyta.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ESPERANT0 ustala autorytatywnie (lecz w oparciu o empirię statystyczną) do jakiej siły u partnera licytujemy, kiedy ma on siłę od zera do iluś tam. Jeśli partner zna tę wartość – wie czego ma się trzymać i jak licytować.

Algorytm ustalający jest zobrazowany w poniższej tabelce:

JEŚLI w sytuacji „partner ma od 0 do iluśtam” dajemy odzywkę:		TO celujemy do następującej średniej u partnera:		LH = Lewy Honorowe LU = Lewy Układowe Z Lewami Układowymi sprawa jest bardziej zawikłana – mogą być także ułamkowe. Wyjaśnienia jest dalej.


		LH + LU	LH + LU
wznawiającą zwykłą (po dwóch pasach)	è	3 + 0	3 + 1
bezpośrednią zwykłą	è	2 + 0	2 + 1
silną (kolor przeciwnika, kontra na BA, inne)	è	1 + 0	1 + 1
Uwaga! Powyższa ramka jest ruchoma – – można ją przesuwać w pionie. Teraz jest w pozycji początkowej.		0 + 0	0 + 1
		0 – 1	0 + 0
		NIE	TAK
		Czy uzgodnili kolor ?

Powyższa pozycja ramki to pozycja początkowa – jej ruchem rządzi reguła następująca:

Ramkę przesuwamy o 1 w dół ...

– po silnej sekwencji przeciwników (tj świadczącej iż mają przewagę honorową)

– oraz po każdym zalicytowaniu wg Esperanto.

Niezbędne specyficzności dla bloków:

Esperanto Honorowe dla bloków własnych (otwarć i wejść):

3 + 0 = Otwarcia blokujące (z włączeniem dwukolorówek)

Esperanto Układowe za sfitowanie – dodawane po bloku przeciwnika:

Blok przeciwnika jest namiastką Uzgodnienia – zwiększa szansę sfitowania naszych rąk,

czyli zwiększa naszą ilość Lew Układowych. Szacunkowe obliczenia dają następujące wartości:

+ czyli ćwierć LU

blok niski = 2 w okolor

Uwaga!

Jeśli przeciwnicy ten kolor uzgodnią, to zmieniamy tę wartość na 1 (jak w tabelce), czyli zapominamy tych o ułamkach.

++ czyli pół LU

blok 3 w kolor

1 czyli całą LU

blok 4 w kolor

Esperanto Układowe dla kontr wywoławczych

To sytuacja która nie daje się ująć w reguły, więc trzeba to zapamiętać (nieco uwag jest pod kontrowanie).

Kiedy dajemy kontrę o charakterze wywoławczym, należy oprócz Lew Honorowych dodawać do bilansu 2 LU.

Opiera się to na empirycznym spostrzeżeniu że kiedy mamy układ wywoławczy, to najczęściej jeden kolor się sfituje i będziemy grali na kolorze rozłożonym 4-4 = forta i przebitka, czyli 2 LU.

Esperanto Honorowe początkowe dla niektórych otwarć:

1++ (półwtorej lewy) dla otwarcia lub wejścia 1ba Klasyczne (ważne). Objaśnienie pod ../../konsul/kiedybezatu.htm

1 + 0 = Otwarcia i sekwencje bardzo silne): Silne Dwa, Forsing do dogranej, 1BA Wiedeńskie itp.

2 + 0 = SilnyPas (od 13) – bo jest odpowiednikiem „otwarcia normalnego”

3 + 0 = Otwarcia 8-12 (z SSO) oraz bloki w systemach zwykłych

4 + 0 = Otwarcie Negatywne (np 1¨ 0–7) – bo jest tak jakby już przeciwnicy uzyskali przewagę

Esperanto dotyczy także sytuacji, kiedy dajemy otwarcie 1K (K=Kolor), z tym że: 

z siłą „2+0” partner MUSI podtrzymać licytację (ponieważ górny limit otwarcia 1K jest bardzo wysoki i może uciec końcówka).

A teraz przykłady:

		pas
		pas
pas	1♥		2♦	3♦
		1♣
		3♣
		3♠

1♣ = jako otwarcie (zwykłe) też podlega Esperanto – wynosi rzecz jasna 2 + 0 = 2

Po daniu tego otwarcia przesuwamy ramkę o 1 w dół

3♣ = odzywka zwykła (nie wznawiająca ani nie silna), zatem Esperanto = 1 + 0 = 1

Po daniu tej odzywki przesuwamy ramkę o 1 w dół

Gdyby się okazało że 2♦ forsuje do końcówki, czyli dali silną sekwencję,

to przesunęlibyśmy ramkę o 1 w dół, po czym 3♣ miałoby Esperanto = 0 + 0

3♠ = odzywka zwykła (nie na wznowieniu ani nie silna), zatem Esperanto = 0 + 0 = 0

A teraz wyobrażmy sobie że było inaczej – po 3♣ Lewy wszedł 3♦ po czym dobiegło to do nas...

Wowczas nastąpiłoby Uzgodnienie koloru przez przeciwników, co zwiększyłoby Esperanto o 1 Lewę Układową.

Ponadto bylibyśmy w pozycji wznawiającej, więc Esperanto wskazywałaby strzałka górna.

Łącznie wynosiłoby więc 1 + 1 = 2 (jak widać różnica duża, bo aż 2 lewy).

		pas
		1BA
pas	pas		pas	2♥
		1♦
		2♦

1♦ = 2 + 0

2♥ = 3 + 0

		pas
		pas
2♠	1♠		2♣	pas
		2♦
		3♦

1♠ = 2 + 0

2♦ = 2 + 0

3♦ = 2 + 0

		pas
		pas
3♥	1♥		2♥	pas
		×
		3♠

× = 2 + 1

3♠ = 2 + 1

		3♦
		2♥
pas	1♥		pas
		2♠

2♥ = 1 + 0

3♦ = 1 + 0

		2♠
		×
pas	1♦		pas
		1♠

× = 2 + 0

2♠ = 1 + 0

1¨	2♠	3§	pas
pas	×

2♠ = blokujące

2♠	=	3 + 0	bo 2♠ było ustalone jako blokujące
×	=	3 + 0	bo wznowienie (bez wznowienia byłoby 2 + 0)

1¨	1♠	2©	2♠
pas	pas	3©

1¨ = Negatywne (0–7)

1♠	=	2 + 0
2©	=	1 + 0	1¨ jest „od 0 do...”, więc stosuje się Esperanto
3©	=	1 + 1

1§	1©	2♠	pas
3§	3¨	3BA	pas
4§	4¨

2♠ = forsujące

1©	=	2 + 0
3¨	=	0 + 0	bo 2♠ było u przeciwników sekwencją silną
4¨	=	0 – 1

–1 należy interpretować jako układ niekorzystny, powodujący stratę

Na zakończenie podkreślmy, że bez Esperanto nie jest możliwa nawet jako tako precyzyjna licytacja.

Sytuacje „partner ma od zera do iluś tam” są ryzykowne i wymagają unormowania inicjatywy partnera.

Aby nie wpaść w zaspę, należy stosować ZASPĘ!

A tutaj jeszcze 2 pliki dyskutujące o Esperanto:

Esperanto z pifkiem

Czy Esperanto niedolicytowuje

Telimena		Co nowego...	Do Spisu
brydż, brydż, brydż, brydż, brydż, brydz, brydz, brydz, brydz, bridge, bridge, bridge, bridge, brydż sportowy, brydz sportowy, bridge sportowy, wist, Pikier, Łukasz, Lukasz, Sławiński, Slawinski, Łukasz Sławiński, Lukasz Slawinski, Czytaj, Czytaj!, piki, kiery, kara, trefle, pik, kier, karo, trefl, pas, atu, bez atu, kontra, rekontra

Uzasadnienie Esperanto: zakładka = uzasadnienie

Algorytm ESPERANTO stosujemy we wszystkich sytuacjach kiedy partner ma siłę od zera do iluś tam.

Może to mieć miejsce przede wszystkim w licytacji po otwarciu przeciwnika (kiedy partner pasował bądź jeszcze nie miał głosu), po naszym forsingu (kiedy partner zmuszony był licytować nawet z zerem) i wreszcie po wszelkich negatach partnera (włączając otwarcie Negatywne Karo = 0-7).

Wszelka nasza akcja w tego rodzaju sytuacjach musi mieć rzecz jasna prawidłowe pokrycie bilansowe (vide DPB), co najczęściej sprowadza się do przestrzegania formuły „To co jest zalicytowane – idzie z bilansu” (uproszczona wersja DPB).

Uwaga! Jeśli licytujemy nie na wygranie, lecz z nadzieją na opłacalną wpadkę,

powinna być wyliczona na bez jednej. Większe ryzyko jest rzadko opłacalne.

Zgodnie z ogólnym Postulatem Licytowania do Średniej Ręki Partnera (vide Wstęp do DOD), powinniśmy przyjąć do bilansu, że partner ma rękę średnią zarówno ze względu na układ jak i na siłę.

Jasne jest przy tym, że średnia siła partnera (jaką spodziewamy się zastać) jest na ogół wyraźnie większa od zera (które w skrajnym przypadku może się zdarzyć).

Obliczenie tej średniej, spodziewanej partnera ręki (chociaż często żmudne i niepewne) jest oczywiście możliwe. Wystarczy popatrzyć w rękę własną, ocenić ręce przeciwników i nieco (?) porachować.

Wydawałoby się więc, że nie ma tu żadnego problemu (poza czysto rachunkowym), gdyby nie jedno „ale”:

Partner też musi wiedzieć ile ta średnia wynosi!

Bez tego nie będzie w stanie ocenić, czy jego ręka ma jakiekolwiek nadwyżki (tj Odchylenia Dodatnie) i jak duże są te nadwyżki. Będzie więc zdany na intuicję („Wydawało mi się, że ...”) i nie będzie mógł efektywnie zastosować DOD.

Czy możemy zażądać od partnera, by tę średnią ilość LH sam sobie wyliczył’? (tak jak my to zrobiliśmy).

Niestety – nie! Po pierwsze – będzie to praca znacznie trudniejsza niż wyliczanie nasze, a po drugie – jest to wogóle niemożliwe!

Aby jednoznacznie tę średnią obliczyć, musiałby bowiem partner wiedzieć (proszę sprawdzić!) na ilu Lewach Blotkowych opiera się nasza odzywka (sama ilość LO nie wystarcza!). A z tą ilością LB bywa – w sytuacjach jakie tu założyliśmy – bardzo różnie (5332, 54, 6, 64, ...), a wraz z nią analogicznej zmienności podlega ilość LH.

Pozostaje więc tylko jedno wyjście:

Wraz z nasze odzywką musimy poinformować partnera do jakiej średniej u niego licytujemy!

Dzięki temu problem zostanie rozwiązany i to bez konieczności zmuszania obu partnerów do żmudnych (i zresztą zawodnych) kalkulacji).

Nie oznacza to że zawsze tyle zastaniemy – trzeba ocenić czy to możliwe – np jesteśmy b.silni

Miast limitować spodziewaną ilość LO u partnera, można by oczywiście zlimitować w LO wszystkie nasze odzywki (w sytuacjach kiedy partner ma od zera do iluś tam). Wyszłoby oczywiście na jedno.

Praktycznie byłoby to jednak nieopłacalne, ponieważ jest to żmudne oraz ilość tych możliwych odzywek jest bardzo znaczna, podczas gdy ręka partnera jest tylko jedna (są jeszcze i inne przeciwwskazania, związane z dyspersją i podziałem inicjatywy).