Łukasz Sławiński
Wiosna 1999
O polskiej „Encyklopedii Brydża” 1996
pod redakcją Bogumiła Seiferta
Oświadczam
że jedyne hasło, które ułożyłem i za które ponoszę odpowiedzialność, to: Zasada
Ograniczonego Wyboru ! Artykuł ten opublikowałem (za zgodą Redaktora
Encyklopedii) w „Materiałach Szkoleniowych PZBS 1989”. Tekst w
Encyklopedii jest (zdaje się) identyczny z tym co napisałem. Ułożyłem
wprawdzie ponadto trochę drobiazgów, ale zostały porzucone bądź całkowicie
zmienione, tak że moja jest tylko Zasada Ograniczonego Wyboru. Żądam od Wydawcy
Encyklopedii, aby nie określano mnie jako „autora haseł”, lecz
wymieniono po prostu to jedyne, które ułożyłem ! Pozostawienie obecnych
określeń suponuje moją akceptację treści wielu haseł – zwłaszcza tych
które są jakoś związane ze mną – podczas gdy uważam je za napisane
wadliwie, a często wręcz fałszywie.
Pikier
1.
O jego treści napisano tylko
tyle że „propagował systemy bezpasowe”. Nic podobnego ! Systemy
te zajmowały tylko kilka procent treści, i żadnej propagacji SSO nie było w
programie pisma.
2.
Bardzo obszernym i ważkim
tematem była natomiast Teoria Licytacji Naturalnej, z której do Encyklopedii
nic niemal nie weszło.
3.
W Bibliografii Zawartości
Czasopism nie podano ani jednego artykułu z Pikiera, choć podano wiele
artykułów ze „Świata brydża” będących przedrukami z Pikiera. Dobry
obyczaj daje pierwszeństwo pierwodrukom.
Kombajn, Aksjomatyka Licytacji Naturalnej, Punkty Colleta
Opis jest tak bardzo przekręcony
– że niemal bez wartości. Nie wystarczy errata – trzeba to napisać
de novo.
Terminologia – Mocny Pas,
Systemy Bezpasowe, Klasyfikacja Zapowiedzi
Od 34 lat
(!) otwarcie PAS oznaczające conajmniej 13 punktów nazywane jest powszechnie
(zarówno w słowie jak i w piśmie) – Silnym Pasem ! Nie wiem czym
kierował się Redaktor Encyklopedii zmieniając
to (bardzo konsekwentnie) na – Mocny Pas. Podejrzewam, że były to jakieś
wydumane teoryjki filologiczne. Ale choćby dziesięciu
profesorów filologii twierdziło, że pasa (brydżowego) nie można opatrywać
przymiotnikiem „silny” – Redaktor nie miał prawa zmieniać
powszechnie zaakceptowanej i nie przez siebie nadanej nazwy ! Żądam więc
przywrócenia nazwy właściwej.
Podobnie
postąpił Redaktor z nazwą „Systemy Słabych Otwarć” – zamienił
ją wszędzie na „nieoficjalną” trywialną potoczną nazwę
„systemy bezpasowe” ! która nie była niemal nigdy używana w żadnych
poważniejszych publikacjach, która nie ujmuje istoty tych systemów (istotą są
otwarcia o sile 8–12), i... która jest wadliwa nie tylko logicznie lecz
także filologicznie ! Mianowicie „bez” połączone z przymiotnikiem
oznacza cechę immanentną, a zatem „bezpasowy” oznacza system w którym
pasa niema wogóle !!
Nieco
usprawiedliwione jest natomiast przechrzczenie mojej „Klasyfikacji Odzywek” na „Klasyfikację
Zapowiedzi”, ponieważ naruszyłem tu starą i oficjalnie zaakceptowaną
terminologię. Nieco usprawiedliwione, lecz mimo to niedopuszczalne, ponieważ:
1–o) to była moja nazwa mojego artykułu (a
mam prawo nazywać jak chcę); 2–o) Klasyfikacja była pod tą nazwą
opublikowana trzykrotnie, a to już jest wiążący precedens; 3–o) i
wreszcie wbrew wszystkim (?) mam rację: to co obecnie nazywa się zapowiedzią
powinno zwać się odzywką (a obecna odzywka – kontraktem).
Teoria
brydża, systemy, konwencje
Czy robaczywe rydze są lepsze niż nic ?...
Ale trudno przetrząsać
cały las w poszukiwaniu zdrowych.
To czego dotąd „się
czepiałem” to jednak drobiazgi w porównaniu z pretensją zasadniczą.
Wymaga ona jednak dłuższego wprowadzenia.
Kiedy
wydawałem Pikiera od czasu do czasu bardzo ostro krytykowałem PZBS bądź OZBS w
Warszawie. I słusznie. Naprawdę było za co (i jest za co).
Niektórym Czytelnikom to jednak bardzo się nie podobało;
jak sądzę, byli przerażeni tym że krytykuję WŁADZĘ i obawiali się że już samo czytanie
tego może mieć dla nich następstwa tragiczne (patrz:
„Zbrodnia myślowa” w znanej książce Jerzego Orwella
„Rok 1984”).
Najpierw otrzymałem kilka listów typu: A kto Pana upoważnił
do występowania w naszym imieniu? a gdy napiętnowałem restrykcje jakim poddano
MOJE „nielegalne” broszury brydżowe i MNIE samego (w
ramach podlizywania się rygorom Stanu Wojennego), to zaczęto pisać następująco:
A co nas obchodzi prywatna wojna Sławińskiego z PZBS !?
Jak widać, nie sposób ludziom dogodzić. Ani sprawa publiczna
ani sprawa prywatna... „Byle polska wieś zaciszna, byle polska wieś
spokojna” – nawet w brydżu !
Tymczasem
gdyby nie „działalność” naszych (i światowych!)
„działaczy” brydż byłby daleko przyjemniejszy
i cieszyłby się większą popularnością ! Również imię Polski w świecie (co
rzekomo jest nieustanną troską naszych działaczy
sportowych) zyskałoby niemało. Byle pomagać, a nie przeszkadzać.
Sukcesom
polskich brydżystów na forum światowym przeszkodzić raczej niesposób, ale sława
tych sukcesów prędko przemija – po latach kilkunastu mało kto
o nich pamięta. Natomiast różne wynalazki brydżowe – metody rozgrywania
i punktowania turniejów, systemy licytacyjne i konwencje – przechowywane
są w użyciu o wiele, wiele dłużej i wchodzą do świadomości powszechnej nieraz
na stałe.
Jest
tylko jeden jedyny wynalazek brydżowy, który narodził się w Polsce i przeszedł
do brydża światowego: Systemy Słabych Otwarć !
Ich oryginalnie polskie pochodzenie było od początku
kwestionowane przez różnych polskich zazdrośników,
którym nie mieściło się w głowie, że ten kogo widują niemal na codzień i który
z rzadka coś tam wygrywa – mógł coś takiego wymyślić. Publicyści z kolei
rozwścieczeni byli że w świetle SSO gasną ich własne wynalazki: System
Seiferta, Wspólny Język, Odwrotka, Genialne BA – nic z tego
nie wzbudziło żadnego wyraźnego zainteresowania w świecie.
Najbardziej
jednak Systemom Słabych Otwarć zaszkodzili działacze !!
Od samego początku niechętnym okiem patrzyli na „bezpasowców”, a
gdy SSO przestały być folklorem brydżowym, zaczęli z własnej nieprzymuszonej
woli wprowadzać coraz szersze i szersze restrykcje.
Z tej m.inn. przyczyny brydż turniejowy w Polsce stał się folklorem sportowym
– nudną sztampą uprawianą przez grono dziadków.
Czy na arenie międzynarodowej chlubili się SSO ? A gdzie tam
– wstydzili się że coś takiego u nich powstało,
i zamiast walczyć z ograniczaniem systemów licytacyjnych – skwapliwie
przychylali się do sugestii represjonowania.
Sytuacja była jednak trochę niezręczna: no bo jak to
– Polak zwalcza polską twórczość. Na szczęście w 1985 zdarzyło się coś
co pozwoliło im odżegnać się od SSO, zazdrośnikom odetchnąć z ulgą („A
nie mówiłem”), a Redaktorowi polskiej encyklopedii brydża –
Bogumiłowi Seifertowi – usunąć SSO z kategorii polskich wynalazków.
Pozwoliło... choć wcale nie tego wymuszało !
Otóż w 1985 Ron Klinger (AB
Publications z Sydney) opublikował rzekome wznowienie broszury Fredericka
J. Ebelinga z roku 1958 pt „Revolutionary Forcing Pass”,
zawierającej otwarcia prostego i dość naiwnego SSO:
1 w
kolor = 8..12, naturalne
2 w kolor = od 22, naturalne
PAS = 13..17
1BA = 0..7 albo 18..21
i niewiele więcej poza tymi otwarciami
i super entuzjastyczną przedmową Rona Klingera (opisałem to już zresztą w
„Przeglądzie brydżowym 1995”).
Styl tego „wznowienia”
wyraźnie wskazywał, że jest to mistyfikacja, mająca na celu zanegowanie mojego
pierwszeństwa. Nie twierdzę bynajmniej, że Frederick J. Ebeling nie istniał,
ani że takiego systemu nie ułożył (mogło to zresztą
przytrafić się wielu brydżystom !). Nie uzyskałem jednak żadnego dowodu
na to, że Ebeling swój system OPUBLIKOWAŁ, choć wysłałem w tej sprawie wiele listów
do różnych instytucji brydżowych. A skoro nie opublikował, to nie
może być uznany za wynalazcę ! A jeśli zabawiał się tym tylko w gronie
przyjaciół – to widocznie sam nie przywiązywał do tego większej wagi
(dopiero Ron Klinger wyciągnął to skwapliwie na światło dzienne i rozpisał na
kilkanaście stroniczek).
ŁS V 2008
Okazało się jednak, że byłem w błędzie – ta broszurka
została naprawdę opublikowana!
Patrz „Wyprostowanie” w 32 lata SSO. Nie zwróciła jednak na siebie
większej uwagi i została zapomniana. Tak więc Frederick J.Ebeling jako
pierwszy wystawił publicznie Postulat Słabych Otwarć i wypróbował go w systemie
o otwarciach naturalnych, w którym PAS oznaczał 13–18, a 1BA oznaczało
0–7 albo 19+. Należy jednak zaznaczyć, że nie było tam nic więcej –
tzn żadnej z licznych, późniejszych koncepcji w Systemach Słabych Otwarć.
Tego samego zdania była najwidoczniej
Redakcja amerykańskiej Oficjalnej Encyklopedii Brydża („The Official
Encyclopedia of Bridge”). W wydaniu z roku 1993 (a więc 8 lat po
rewelacji Rona Klingera) nic nie ma o Ebelingu ani jego broszurze, a jest za
to hasło:
Weak Opening
Systems: The original work on Weak Opening Systems (WOS; also known as Forcing
Pass) was done in Poland primarily by Łukasz Sławiński. [...]
Innego zdania był Bogumił Seifert
– uznał że informacje jakie Sławiński przekazał odnośnie wspomnianej
broszury i SSO można spokojnie zignorować.
A oto hasło Mocny Pas:
Nie warto przytaczać
całego tekstu, bowiem nie widziałem dotąd tak niezdarnego i głupawego opisu
SSO. Jeśli tego nie pisał sam Redaktor, to z pewnością ktoś kto niewiele z tego
wszystkiego rozumiał !
1.
Autorstwo SSO jest bezwzględnie
przypisane Ebelingowi (z powołaniem się na hipotetyczną broszurkę z roku 1958).
2.
Sławiński–Rumiński są
tylko "autorami systemów bezpasowych" i nic nie ma NAWET o ich
wkładzie w teorię tych systemów.
3.
Nie podano żadnego z wielu
Postulatów i Zasad SSO !!
4.
Nie wymienia się żadnych zalet
SSO w licytacji, a jedynie to że zaskakują przeciwników bez przygotowanej
obrony.
Ogólne wrażenie
przygotowane dla Czytelnika:
SSO
to nieciekawa i „załapańcza” zabawka, nic prawie w rozwój brydża
nie wnosząca !
której istotą jest „Mocny Pas” ( Encyklopedia
prześcignęła więc „działaczy„ ! )
A teraz przypuśćmy na chwilę, że
Ebeling rzeczywiście opublikował swoją broszurkę w 1958...
Wypadałoby przynajmniej napisać, że
Sławiński jest twórcą dwóch bardzo istotnych ustaleń:
Silny Pas w wersji od 13 na dowolnym
oraz Otwarcie Negatywne 0–7 na dowolnym,
jako że dopiero takie SSO okazały się
zdatne do prawdziwej poważnej gry, a ustalenia te zdobyły znaczącą
popularność w świecie i liczne naśladownictwa–przeróbki.
Jeśli Bogumił Seifert uważał powyższe
za drobiazgi, to:
1.
Dlaczego
bardzo obszernie opisał takie swoje wynalazki jak: Konwencja Optymalna, System
Seiferta, Trefl Seiferta?
2.
Dlaczego
tak wiele miejsca poświęcił swoim zasługom w popularyzacji Trefla Przygotowawczego
i swoim prototypom Trefla Wieloznacznego ?
3.
Dlaczego
podaje swoje autorstwo kilku kompletnych drobiazgów ?
I jeszcze jedno
– w haśle Krakowski Sygnał czytamy:
Konwencja wistowa opracowana przez Andrzeja
Simona pod koniec lat 50, NIEZALEŻNIE [ podkreślenie Ł.S. ] od
rozpowszechnionej już wcześniej w W.Brytanii i Stanach Zjednoczonych konwencji
zwanej 'resolving discards'; [...].
Tak więc, chociaż Krakowski Sygnał był już rozpowszechniony,
to Andrzej Simon odkrył go NIEZALEŻNIE. Natomiast Sławiński oczywiście
przeczytał broszurę z roku 1958 (o której nikt nic nie wie poza Ronem
Klingerem) i z niej „ściągnął” pomysł SSO.
(
patrz także 32
lata SSO )
Anex 1 MarMic inspiracją SSO ???
W systemie tym (z początku lat 50) do
zwykłego normalnego pasa (0–11) dołączono ręce standardowego
otwarcia 1BA (16–19), przy czym rozciągnięto to także na pas po otwarciu
przeciwnika (!). Ja o tym systemie dowiedziałem się coś koło 1975, a gdybym
nawet widział go wcześniej, to nie mógłby być dla mnie (ani dla kogokolwiek
innego) inspiracją SSO z tego powodu, że nie ma on nic wspólnego z
ideą SSO !
Otóż SSO nie polegają na Silnym bądź Dwuznacznym Pasie, ani
nawet na otwarciu o sile 0–7, lecz na tym że system strefę 12–18
zamienia na strefę 8–12 (Zasada Maxymalnej Frekwencji). Żenujące jest, że
– mimo wielu wcześniejszych publikacji – faktu tego Redaktor nie
jest w stanie zrozumieć, i uparcie exponuje Silny Pas jako rzekomą
istotę SSO.
Ciekawostka
1
W
miesięczniku „Brydż” 9/1960, w artykule „Regulamin Turnieju
Par”, przy wyjaśnianiu powodów dla których
wprowadzono obowiązek alertowania przeciwników po odzywce sztucznej, napisano:
Były pary u których nawet „pas” na pierwszym lub drugim
ręku, był forsujący i zmuszał partnera do otwarcia.
Czy to też mamy uznać za inspirację i pierwowzór SSO ?
Ciekawostka 2
Kiedy ledwo
co nauczyłem się brydża, w gronie kolegów stosowaliśmy zamiany: pas z
1§, 1¨
z 1©,
itd. Był więc Silny Pas
i to w 1958 ! Czy mam odnaleźć świadków i zgłosić to do Encyklopedii ?
Anex 2 The Little Major – inspiracją Sławińskiego !
W roku 1963 w polskim miesięczniku
„Brydż” (6) ukazała się krótka notatka o systemie „The Little
Major” z otwarciami 1S o sile 5–9 i najwyżej 3 kartach w kolorze
otwarcia ! W dalszych artykułach otwarcia 1S okazały się jednak prawie
„normalne” (chyba Terence Reese szybko zrezygnował z tego szokującego
wówczas pomysłu).
Notatka ta wywarła na mnie silne
wrażenie, ponieważ akurat przeżywałem frustrację spowodowaną jałowością
usilnych przeróbek i usprawnień systemu Łukand (coś a la Trefl Neapolitański)
– i zachęciła mnie do prób stworzenia czegoś zupełnie
odmiennego od systemów dotychczasowych.
Anex 3 Palooka – prawdziwy częściowy precedens SSO
Jedyny wiarygodny precedens idei SSO znalazłem w książce Piotra
Colleta „Introduction au bridge scientifique” (1964) na stronie 64:
Mais, de meme que toutes les géométries ne sont pas
euclidiennes, il existe des systemes qui repossent ce postulat tel le
„Palooka” invent‚ par le Dr.Peters de l'Universit‚ de
Leeds. Dans le «Palooka», les ouvertures de un
pique, de un coeur et de un carreau indiquent une main bicolore
(respectivement pique–carreau, coeur–trefle et coeur–carreau)
et promettent 'en moyenne' sept points Work.
Jest to wprawdzie precedens częściowy ( bo są tylko 3 otwarcia, a
strefa ich nie jest strefą maxymalnej częstotliwości (8–12), lecz strefą
otwarć blokujących (5–9) ), ale jest.
Anex 4 Kto wstrzymał Słońce, a ruszył Ziemię ?
Wstrzymał
Słońce, ruszył Ziemię – ??? go wydało plemię ! A oto sprawozdanie
Archimedesa o współczesnym mu (III wiek przed Chr.)
Arystachu z Samos:
Arystarch z Samos napisał dzieło zawierające pewne hipotezy. Przesłanki, które
przyjmuje, prowadzą do wniosku, że wszechświat jest wiele razy większy od tego,
co obecnie nosi tę nazwę. Oto jego hipotezy: gwiazdy stałe i Słońce są
nieruchome, natomiast Ziemia krąży dokoła Słońca po obwodzie koła, Słońce zaś
leży w środku orbity.[...]
Arystarch
nie był bynajmniej pierwszy, bowiem już w V wieku przed Chr. Pitagorejczyk
Philolaos wyraził pogląd, że wszystkie ciała niebieskie krążą dokoła
"ognia centralnego" będącego centrum wszechświata.
Mikołaj Kopernik wiedział o tych poglądach (wymienił je zresztą w „De
revolutionibus...”), a mimo to on jest uważany za twórcę systemu
heliocentrycznego). Dlaczego ? Ponieważ pierwszy jasno sformułował tę
koncepcję i ją uzasadnił matematycznie (choć w swoich czasach nie był w stanie
dowieść jej na 100% obserwacyjnie).
Dodajmy
że choć Kopernik odnosił przyciąganie grawitacyjne do wszystkich ciał
niebieskich, a niektórzy późniejsi astronomowie formułowali nawet wzór na
siłę atrakcji – za odkrywcę Prawa Powszechnego Ciążenia uważany jest (i
chyba słusznie) dopiero Newton.
Przy okazji podaję zapomniany a ładny wierszyk (jezuity księdza
Wyrwicza żyjącego w wieku XVIII) ułatwiający zapamiętanie kolejności
konstelacyj w Zodiaku:
Baran idzie
przed Bykiem, po Bliźniętach Raki,
Lew przed Panną uchodzi – to są letnie znaki.
Waga, po niej Niedźwiadek; Strzelec zimnem grozi,
Koziorożec lód wiąże, Wodnik Ryby mrozi.
Wystarczy go jeszcze raz przeczytać, a zapamięta się na całe
życie.
Anex 5 Broszurka „Rewolucyjny Pas Forsujący}
Jest to niewielka broszurka (16 stron
A5), zredagowana przez Rona Klingera a wydana przez A.B.Publications pod koniec
1984. Oprócz wymienionych już otwarć jest w niej niewiele innych treści:
tradycyjna i najprostsza dalsza licytacja po otwarciach plus trochę trywialnych
pouczeń w stylu 'dla tych co zaczynają grać w brydża', oraz Notka Wydawcy:
Forcing Pass
systems have leapt into prominence in the last five years or so. It would be
natural to assume that the concept of the Forcing Pass
is a relatively new one. That such assumption would be clearly erroneous is
demonstrated by this remarkable work which was published by the author originally in 1958.
Scant attention was paid to it then, not surprisingly in view of the radical
suggestions that is proposed, yet many of these ideas are clearly evident in
modern Forcing Pass systems. Mr. Ebeling's treatise not only deserves a
significant place in the history of the developement of bridge bidding theory
but also contains many valuable insights and lessons for players today either
considering adopting a Forcing Pass system or
faced with the daunting prospect of defending against such systems. Players who
do intend to take up a Forcing Pass system will want to study closely the ideas
propounded by the author and may wish to develope the bidding in more detail
than is revealed in this manuscript, but this is no way diminishes the
importance of this contribution to bridge theory. Mr. Ebeling can truly be said
to have been a man ahead of his time. We are delighted to be associated with
the reproduction of this work.
Ron Klinger i George Havas, 1984
Systemy Forsującego Pasa nabrały rozgłosu około 5 lat temu.
Przypuszczenie, że jest to koncepcja względnie nowa wydaje się zupełnie
naturalne. A jednak jest to przypuszczenie całkowicie błędne. Świadczy o tym ta
godna uwagi praca opublikowana przez autora po raz pierwszy w 1958. Nie zwrócono
na nią dostatecznej uwagi, co nie dziwi z uwagi na radykalne sugestje w niej
zawarte. A przecież wiele z tych pomysłów są w oczywisty sposób widoczne we
współczesnych systemach Forsującego Pasa. Rozprawka Ebelinga nie tylko
zasługuje na znaczące miejsce w rozwoju teorji brydża, lecz zawiera także wiele
wartościowych myśli i pouczeń, zarówno dla graczy przyjmujących system
Forsującego Pasa jak i stojących przed przykrą koniecznością obrony przeciwko
niemu. Gracze którzy mają zamiar grać systemem Forsującego Pasa zechcą zapewne
przestudiować dokładnie pomysły zaproponowane przez autora. Mogą także
rozwinąć licytację bardziej szczegółowo niż uczynił to Ebeling, co jednak żadną
miarą nie pomniejsza ważności jego wkładu w teorję brydża. O autorze można
śmiało powiedzieć, że jest człowiekiem stojącym na czele swoich czasów.
Zapoznanie się z reprodukcją jego pracy było dla nas dużą przyjemnością.
Ron Klinger i George Havas, 1984
Od 1974 skrypt „Introduction to
WOSs and Regres System” poszedł w świat w ilości ca 1000 egzemplarzy i
doczekał się wielu recenzji i wzmianek. Dlaczego panowie Klinger i Havas przez
10 lat nie wyrazili choćby najskromniejszego uznania dla Rumińskiego i
Sławińskiego ? Przecież ich systemy zawierały mnóstwo innowacji a ponadto
udowodniły, że nadają się nie tylko do laboratorium.
KONIEC
P.S.
Pisząc o Encyklopedii zupełnie zapomniałem,
że jest ona NAUKOWA.
ŁS V 2008
Ten złośliwy
postscript jest w pełni uzasadniony. Większość haseł wymagających odrobiny
„pomyślunku” cechuje (oprócz wielu błędów merytorycznych) jaskrawa
abnegacja logiczna – niedostrzeganie istoty zagadnienia, skupianie się na
aspektach mało istotnych, a pomijanie istotnych. W porównaniu z Encyklopedią
Amerykańską poziom jest żenujący.
Dopisano
w Marcu 2002 ( początek Û )
The Official
Encyclopedia of Bridge, 1994 (wcześniejsze wydania: 1964 1971 1976
1984)
Strong Pass
Any of several systems used in various parts
of the world whereby an opening pass indicates values for an opening bid,
while various opening bids indicate values less than sufficient for an opening
bid in most other systems. Partner of an opening passer is usually required to
open the bidding, and the process puts strong pressure on the opposition.
Since the meaning of many ordinary sequences is reversed, the opposition must
work out entirely new defensive bidding systems. Strong pass systems first
gained popularity in Poland, but many partnerships throughout the world now
employ some version of the strong pass. See Forcing Pass, Marmic System and Weak Opening
Systems.
Weak Opening Systems
The original work on Weak Opening Systems
(WOS, also known as Forcing Pass) was done in Poland, primarily by Łukasz
Sławiński. It took the theory behind a strong–club system one step
further. The major difference is that if you pass with a good hand, you must
open even with a yarborough. This weak bid, also called a FERT because of its
affinity to fertilizer, normally shows 0–7 points. With 8–12
points, the most common point–range, you open with a different set of
agreed upon bids. And with 13 or more points, you pass.
These systems are known as dominant
because they force the opponents into a defensive position on most deals. The
opponents use their own bidding system only when they deal and the
dealer opens. At all other times, the WOS pair dictates the form of the
auction.
There are many weak opening systems. We will
look at three from Poland, with the initial action listed: <tu są
krótko opisane otwarcia systemów:
Regres, NoName, Delta>
It is possible
to modify this system to avoid the forcing pass. Then, pass shows 0–11
points, 1¨ is any
17–plus pointer and the other bids are as above but with 12–16
points.
In all these systems, if the responder has a
good hand, he continues the auction with a relay, the opener describing the
complete shape of his hand. Then the responder has two choices: continue the
relay with asking bids or employ the End Signal. The End Signal is a bid of 4¨. It asks the
opener to puppet with 4©, whereupon the
responder names the final contract.
In Australia and New Zealand some modifications
were introduced. The „bid of misery” varied with the vulnerability,
going as high as 1♠ when
non–vulnerable against vulnerable. And the systems all employed the
Symmetric Relay rather than the Polish structure.
One of the earliest possibilities included
using one–under opening bids 1¨ was equivalent
to a normal 1© opening and 1© was equivalent
to 1♠.
Whenever a relay system is employed, the
ideal is that the known hand, the one that has been described, becomes the
dummy, keeping the unknown hand hidden. This scheme tries to increase the
chance that this will happen.
In the original form of MOSCITO, a 1¨ opening showed
at least 4–4 in the majors. A opening of one of a major showed at least
four cards in that suit, fewer than four cards in the other major, and maybe a
longer minor. A 1NT opening showed a balanced hand without a four–card
major (so Stayman asked for three–card majors!).
The above
only scratches the surface of the subject. However, as these systems are
dominant, they have been unpopular with the officialdom. Nowadays, these
systems are permitted in so few events that many pairs, unable to practice to
their satisfaction, have abandoned them. See Strong Pass.
Jak widać, Encyklopedia
Oficjalna 1994 potraktowała SSO i kwestię ich pochodzenia zupełnie inaczej niż
Encyklopedia Polska. Zasady SSO przedstawiono inteligentnie, a o broszurce
Ebelinga nawet nie wspomniano
(!?). Nie należy jednak przypuszczać, że Redaktor Encyklopedii Polskiej
kierował się jedynie
perfidią, bo w haśle „Ograniczenia systemowe” widnieje takie
zdanie:
„Ograniczenia systemowe mają na celu [...] promowanie
nowych rozwiązań w licytacji”
Wiosna 1999 |
|||||
brydż, brydz, bridge, brydż sportowy, brydz
sportowy, bridge sportowy, Pikier, Sławiński, Slawinski, Łukasz Sławiński,
Lukasz Slawinski, |
|||||