ŁS 1980

Teoria Kolorów Krótkich

z Pikiera 1

Najbardziej niewzruszonym kanonem licytacji brydżowej wydaje się być zasada, że otwarcia powinny informować o kolorach najdłuższych (longerach). Tak było jednak tylko do lat 1963–64, kiedy to udało się Autorowi podważyć ten stereotyp, poprzez wysunięcie możliwości wręcz odwrotnej:

  Postulat Kolorów Krótkich    ( PKK )

Pierwsza publikacja:
Miesięcznik „Brydż”
5–6/1967

1

Otwarcia mogą informować przede wszystkim o kolorze najkrótszym !

2

Pożądane jest przy tym, aby kolor ten był właśnie kolorem otwarcia !

Uzasadnienie tej koncepcji było dość złożone, sprowadzało się bowiem do sformułowania trzech zasad o charakterze ogólnobrydżowym, które w dalszym ciągu szczegółowo zrelacjonujemy:

 

Zasada Jednolitości Układowej    ( ZJU )

 

 

Otwarcie powinno przekazywać maksymalnie jednolity obraz ręki
ze względu na układ we wszystkich czterech kolorach

 

Oczywiste jest bowiem że:

Im ściślej otwarcie precyzuje układ (we wszystkich czterech kolorach!), im mniejsze są możliwości odchyleń od średniego obrazu ręki – tym łatwiejsza jest nasza dalsza licytacja (zwłaszcza po interwencji przeciwnika) i tym łatwiej jest zgłosić od razu kontrakt ostateczny.

Spójrzmy teraz z tego punktu widzenia naturalne otwarcie 1 w kolor:

Cóż z tego, że informuje o kolorze najdłuższym, skoro długość w kolorach bocznych jest dla nas kompletną niewiadomą (od renonsu do czwórki).

Znacznie bardziej jednolite jest otwarcie informujące o kolorze najkrótszym !

Nie wskazuje wprawdzie longera, ale daje za to ogólny obraz ręki: misfit w jednym kolorze (tym najkrótszym), fity w pozostałych.

A oto krótka ilustracja matematyczna tego zjawiska:    porównajmy dwa otwarcia 1¨:

 

1¨ z czwórki

 

1¨ z dubla

Aby uprościć obliczenia, bierzemy tylko po 3 układy

(tego samego typu – 4432)

 

Które z tych otwarć jest bardziej jednolite ?

 

To, rzecz jasna, w którym odchylenia 

od średniego obrazu ręki są mniejsze.

 

©

¨

§

 

©

¨

§

 

4

3

4

2

 

4

4

2

3

 

2

4

4

3

 

4

3

2

4

 

3

2

4

4

 

3

4

2

4

Obliczmy więc średnią ilość kart w każdym kolorze:

 

©

¨

§

 

©

¨

§

 

 

3

3

4

3

 

32/3

32/3

2

32/3

 

i – dla każdego z czterech kolorów – przeciętne odchylenie od średniej:

 

©

¨

§

 

©

¨

§

Odchylenia te można interpretować jako średni błąd popełniany przez Odpowiadającego przy statystycznej ocenie długości danego koloru w ręce Otwierającego.

 

6/9

6/9

0

6/9

 

4/9

4/9

0

4/9

Nie przytaczamy analogicznego obliczenia dla otwarcia z singletona (efekt byłby jeszcze wyraźniejszy), podając wzamian za to przykład z życia:

 

      

 

 

x

ADxxx

Dxx

KWxx

KDW

KX

AWxxxx

xx

   

   

    

Axxxx

xxx

10xx

Ax

 

W

N

E

 

1© z piątki

2¨

2©

...    140 dla WE

1 z singla

2¨

kontra

...    500 dla WE

 

Większa jednolitość otwarcia singletonowego umożliwiła graczowi E zaaplikowanie kontry.

 

xxxx

Wxx

K

Dxxxx

      

Zasada Bilansu Krótkościowego    ( ZBK )

Informacja o kolorze najkrótszym wybitnie usprawnia ocenę możliwości połączonych rąk

Po pierwsze – honory w kolorze w którym partner ma krótkość ulegają wyraźnej dewaluacji.

Po drugie – łatwiej ocenić ilość lew przebitkowych.

Po trzecie – znacznie łatwiej można rozstrzygnąć problem czy należy grać w kolor czy bez atu
                      (a wiadomo, że problem ten stanowi 50% kłopotów w licytacji strefy dogranej).

Zjawiska powyższe (NB najsilniej występujące przy singletonie bądź renonsie; przy dubletonie znacznie słabiej) były już oczywiście znane już znacznie wcześniej (vide np Metoda Wyłączeń i Wywołanie Kombinowane).

Skoro informacja o kolorze najkrótszym jest tak ważna z punktu widzenia bilansu, to najlepiej będzie, gdy otrzymamy ją jak najszybciej, a więc – już w otwarciu:

Zasada Ręki Rozgrywającej    ( ZRR )

1

Rozgrywać powinien Odpowiadający

(ponieważ jego ręka jest na ogół mniej ujawniana podczas licytacji)

2

Rozgrywać powinna ręka silniejsza

(aby większość honorów była ukryta przed przeciwnikami i pierwszy wist następował do ręki silniejszej)

Postulat 2 jest już od dawna znany i realizowany przy pomocy konwencji texasowych.

Z punktu 1 wynika że pożądane jest, aby sygnalizowany kolor krótki był akurat kolorem otwarcia (np 1§ = krótkość §, 1¨ = krótkość ¨, itd).

Uzasadnienie jest proste: skoro rozgrywać ma Odpowiadający, to Otwierający powinien „zająć” kolor mający najmniejszą szansę na uzgodnienie (a takim jest właśnie kolor najkrótszy).

 

Jeśli chodzi o punkt 2, to nie ma on bezpośredniego związku z teorią kolorów krótkich.

Jest natomiast jedną z przesłanek, które doprowadziły Autora do Postulatu Słabych Otwarć:

Większość otwarć należy przeznaczyć na ręce słabe – o sile 8..12 punktów.

Zauważmy bowiem, że z ZRR wynika że Odpowiadający powinien być silniejszy od Otwierającego (!), a to będzie spełnione najlepiej dopiero wtedy gdy otwarcia będą słabe.

 

Na tym kończymy prezentację teorii kolorów krótkich, odkładając prezentację SKK (Systemów Kolorów Krótkich) do stosownej okazji.

 

ZAKOSY

Co nowego... 

do Brydża

Nie samym brydżem człowiek żyje:  do Czytaj!

30–4–2002

mailto Pikier

© Pikier.com

brydż, brydz, bridge, brydż sportowy, brydz sportowy, bridge sportowy, Pikier, Sławiński, Slawinski, Łukasz Sławiński, Lukasz Slawinski,